Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Το κάπνισμα «κρύβεται» στα γονίδια





ΛΟΝΔΙΝΟ Oταν ορισμένοι καπνιστές αναφέρουν ότι βρίσκουν πολύ δύσκολο να αποχωριστούν τη βλαβερή τους συνήθεια δεν έχουν άδικο αφού, όπως δείχνουν νέα επιστημονικά στοιχεία, η «δίψα» τους για τσιγάρο κρύβεται ως έναν βαθμό στα γονίδιά τους.

Αυτό προκύπτει από τα ευρήματα τριών διαφορετικών μελετών οι οποίες δημοσιεύτηκαν στη διαδικτυακή έκδοση της επιστημονικής επιθεώρησης «Νature Genetics». Σύμφωνα με την πρώτη μελέτη, η οποία διεξήχθη από ειδικούς του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, εντοπίστηκαν τρεις περιοχές του γενετικού κώδικα οι οποίες συνδέονται με τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζει ένα άτομο ημερησίως.

«Μια από αυτές τις περιοχές σχετίζεται με την έναρξη του καπνίσματος, ενώ μια άλλη γονιδιακή παραλλαγή συνδέεται με τη διακοπή του καπνίσματος» ανέφερε η Ελενα Φούρμπεργκ, μια από τους κύριους συγγραφείς της μελέτης και προσέθεσε: «Οι γενετικές παραλλαγές που ανιχνεύθηκαν στο χρωμόσωμα 15 και οι οποίες συνδέονται με το “βαρύ” κάπνισμα βρίσκονται σε μια περιοχή του γονιδιώματος όπου εντοπίζονται υποδοχείς της νικοτίνης, τους οποίους προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει με την εξάρτηση από τη νικοτίνη και τον καρκίνο του πνεύμονος». Τα ευρήματα αυτά προέκυψαν μετά τη φαινοτυπική ανάλυση 74.053 ατόμων.

Σύμφωνα με την ερευνήτρια, θα παρέλθει αρκετά μεγάλο διάστημα προτού τα ευρήματα μεταφερθούν στην κλινική πράξη. Ωστόσο ελπίζεται ότι μελλοντικά οι επιστήμονες θα μπορούν μέσω του εντοπισμού αυτών των γονιδιακών παραλλαγών να προβλέπουν την επίδραση διαφορετικών μεθόδων διακοπής του καπνίσματος στο κάθε άτομο ανάλογα με το γενετικό «προφίλ» του.

Στο πλαίσιο της δεύτερης μελέτης, η οποία ανήκει σε ειδικούς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι επιστήμονες «σάρωσαν» το γονιδίωμα περισσότερων από 40.000

ατόμων και ανακάλυψαν μια ομάδα γονιδίων στο χρωμόσωμα 15q25 η οποία συνδέεται με τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζει ένα άτομο ημερησίως.

Γονίδια που εμπλέκονται στο πόσο «βαρύς» καπνιστής είναι κάποιος εντόπισαν και ειδικοί από την Ισλανδία. Με χρήση στοιχείων που αφορούσαν περισσότερους από 70.000 καπνιστές ερευνητές της εταιρείας deCΟDΕ genetics με έδρα το Ρέικιαβικ επιβεβαίωσαν ότι γονίδια που βρίσκονται στο χρωμόσωμα 15 συνδέονται με τη χρήση καπνού.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης δύο γονίδια, τα CΥΡ2Α6 και CΥΡ2Β6 τα οποία εμπλέκονται στον μεταβολισμό της νικοτίνης και δύο άλλα γονίδια, τα CΗRΝΒ3 και CΗRΝΑ6, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός επεξεργάζεται τη νικοτίνη. Ορισμένα από αυτά τα γονίδια συνδέονται με την προδιάθεση για καρκίνο του πνεύμονος, σημειώνουν οι ερευνητές.

http://www.tovima.gr

Αντικαρκινικά... αντικαταθλιπτικά




ΛΟΝΔΙΝΟ Κοινά αντικαταθλιπτικά όπως το Ρrozac (Ladose στην Ευρώπη) μπορούν να αποτελέσουν «όπλα» στη μάχη ενάντια στον καρκίνο, σύμφωνα με βρετανούς ερευνητές. Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν ότι τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα μπορούν να καταστείλουν την ανάπτυξη καρκινικών όγκων ως και κατά 90%. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα των υπαρχόντων αντικαρκινικών φαρμάκων.


Παράλληλα, με δεδομένο ότι τέτοιου είδους αντικαταθλιπτικές θεραπείες έχουν ήδη δοκιμαστεί και αποδείξει την ασφάλειά τους, εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στον καρκίνο σχετικώς γρήγορα.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν, όπως αναφέρουν στο επιστημονικό περιοδικό «Leukaemia Research», ότι το δραστικό συστατικό του Ρrozac, η φλουοξετίνη, μπορεί να οδηγήσει καρκινικά κύτταρα σε απόπτωση (φυσικός κυτταρικός θάνατος).

Περαιτέρω μελέτες σε καρκινικό ιστό- αίμα με λευχαιμία- έδειξαν ότι η ουσία συρρίκνωσε την ανάπτυξη των όγκων ως και κατά 90%. Και ένα δεύτερο αντικαταθλιπτικό φάρμακο, η χλωμιπραμίνη, έδειξε να είναι αποτελεσματικό ενάντια σε καρκινικά κύτταρα σε ό,τι αφορούσε τόσο τη λευχαιμία όσο και το λέμφωμα.

Με βάση αυτά τα αποτελέσματα οι ερευνητές πιστεύουν ότι αντίστοιχη θα είναι η δράση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων και στους ασθενείς με καρκίνο, όταν γίνουν κλινικές δοκιμές.

http://www.tovima.gr

Συστατικά του καφέ και του τσιγάρου προλαμβάνουν την Πάρκινσον





ΛΟΝΔΙΝΟ O καφές χωρίς καφεΐνη, αλλά και τα τσιγάρα χωρίς νικοτίνη μπορούν να αποτελέσουν προληπτική θεραπεία ενάντια στη νόσο του Πάρκινσον, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ. Εως σήμερα επιδημιολογικές μελέτες είχαν δείξει ότι άτομα που καταναλώνουν καφέ ή καπνίζουν έχουν λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης Πάρκινσον από όσους απέχουν τόσο από την καφεΐνη όσο και από το τσιγάρο. Τα νέα στοιχεία όμως των αμερικανών ερευνητών αποδεικνύουν ότι άλλες ουσίες του καφέ αλλά και του καπνού δρουν προστατευτικά ενάντια στη νόσο, και όχι η νικοτίνη ή η καφεΐνη.

Οι επιστήμονες μελέτησαν μύγες δροσόφιλες οι οποίες έφεραν μεταλλάξεις που οδηγούν σε καταστροφή των νευρώνων που παράγουν τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν χαρακτηριστικά συμπτώματα Πάρκινσον. Σημειώνεται ότι οι μεταλλάξεις που εμφάνιζαν οι δροσόφιλες συνδέονται με κληρονομικές μορφές της νόσου και στον άνθρωπο.

Οι ερευνητές χώρισαν τις μύγες σε ομάδες: σε ορισμένες εξ αυτών έδωσαν τροφή εμπλουτισμένη με αληθινό καφέ, ενώ σε άλλες τροφή με καφέ χωρίς καφεΐνη· σε κάποιες έδωσαν τροφή με καπνό, ενώ σε άλλες τροφή με καπνό χωρίς νικοτίνη.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι νευρώνες που είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή ντοπαμίνης πεθαίνουν γρήγορα στις μεταλλαγμένες μύγες. Ωστόσο σε όλες τις μύγες της μελέτης η εμπλουτισμένη τροφή χάρισε διατήρηση στη ζωή των νευρώνων ώσπου τα έντομα έφθασαν στην ηλικία των 20 ημερών. Αυτό φάνηκε να ισχύει είτε η τροφή περιείχε καφεΐνη και νικοτίνη είτε όχι.

Περαιτέρω πειράματα έδειξαν ότι ένα συστατικό που περιέχεται τόσο στον καφέ με καφεΐνη όσο και στον ντεκαφεϊνέ, η καφεστόλη, προσφέρει ως ένα βαθμό νευροπροστατευτική δράση. Η καφεστόλη ενεργοποιεί την πρωτεΐνη Νrf2. Πειράματα έδειξαν ότι το μπλοκάρισμα της συγκεκριμένης πρωτεΐνης μειώνει την προστατευτική επίδραση του καφέ στους νευρώνες της ντοπαμίνης.

http://www.tovima.gr

Καυτερή πιπεριά VS χρόνιου πόνου



Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι καυτερές πιπεριές μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός νέους είδους αναλγητικού, που πιστεύουν ότι για πρώτη φορά θα μπορεί να σταματήσει τον πόνο στην πηγή προέλευσής του. Οι επιστήμονες βρήκαν στο ανθρώπινο σώμα, στα σημεία του πόνου, μια ουσία παρόμοια με την καψικίνη ή καψαϊσίνη, η οποία είναι αυτή που κάνει τόσο καυτές τις κόκκινες πιπεριές.

Το μπλοκάρισμα αυτής της ουσίας στον ανθρώπινο οργανισμό μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο. Η έρευνα, υπό τον δρα Κένεθ Χάργκριβς της Οδοντοϊατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Τέξας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό κλινικών ερευνών «Journal of Clinical Investigation», σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ.

Η καψικίνη είναι το κύριο συστατικό στις καυτές πιπεριές που προκαλεί την αίσθηση του καψίματος στη γλώσσα, κάτι που το πετυχαίνει, καθώς η ουσία αυτή εισέρχεται σε υποδοχείς που βρίσκονται στα κύτταρα του σώματός μας. Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν το σώμα τραυματίζεται, απελευθερώνει ουσίες τύπου καψικίνης -ειδικά λιπαρά οξέα (ΟLAM)- και αυτά, μέσω ανάλογων υποδοχέων, προκαλούν πόνο, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι υποδοχείς αυτοί στο σώμα μας αποτελούν μια μοριακή «δίοδο» για την ενεργοποίηση των νευρικών κυττάρων που αισθάνονται και μεταφέρουν τον πόνο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι υποδοχείς καψικίνης ουσιαστικά αποτελούν την «κλειδαριά» που «ξεκλειδώνει» την «πόρτα» του πόνου στους νευρώνες.

Το επόμενο βήμα θα είναι να επιδιωχθεί το μπλοκάρισμα αυτών των νέων «οδών» μεταφοράς της αίσθησης του πόνου. Πειράματα που έχουν ήδη γίνει σε ποντίκια στο εργαστήριο, έδειξαν ότι η αφαίρεση ενός γονιδίου που σχετίζεται με αυτούς τους κυτταρικούς υποδοχείς, αφαιρεί και την ευαισθησία του σώματος στην καψικίνη. Οι ερευνητές ξεκινούν την προσπάθεια να δημιουργήσουν φάρμακα που θα κάνουν κάτι παρόμοιο.

Σύμφωνα με τον Χάργκριβς, «πρόκειται για μια σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των μηχανισμών του πόνου και στην πιο αποτελεσματική καταπολέμησή του. Ανακαλύψαμε μια οικογένεια από ενδογενή μόρια τύπου-καψικίνης, τα οποία απελευθερώνονται με φυσικό τρόπο στη διάρκεια ενός τραυματισμού και τώρα ξέρουμε πώς να μπλοκάρουμε αυτούς τους μηχανισμούς με μια νέα κατηγορία μη εθιστικών φαρμάκων».

Τελικά, οι ερευνητές προσδοκούν ότι τα νέα φάρμακα θα μπορούν να αντιμετωπίζουν διαφορετικές μορφές χρόνιου πόνου όπως του καρκίνου και των φλεγμονωδών παθήσεων όπως η αρθρίτιδα.

Τα περισσότερα σημερινά αναλγητικά δεν θεραπεύουν τον πόνο στην πηγή του, ενώ επιπλέον είναι εθιστικά και με δυνητικά επικίνδυνες παρενέργειες. Η ασπιρίνη π.χ. μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα αιμορραγία, οι αναστολείς COX-2 μερικές φορές μπορεί να επιφέρουν καρδιακά προβλήματα, η παρακεταμόλη μπορεί να βλάψει το συκώτι κ.α.

http://www.tovima.gr